In deel 1 van mythes mentale training hebben wij beschreven, “waarom mentale training niet alleen voor sporters is met psychische problemen” en “waarom mentale training geen magische pil of quick fix is”. In dit tweede deel behandelen wij twee andere mythes.
Mythe 3
Mentale training is alleen voor topsporters
Wij horen veel geluiden uit de (top)sportwereld over mentale training. Mentale training zou alleen belangrijk zijn als je ontzettend goed bent in je sport. Dat is natuurlijke grote onzin. Andersom komt dit ook voor. Sommige sporters vinden zichzelf niet goed genoeg en vinden daarom de stap te groot.
Uiteraard is het logisch als je net begint als sporter, dat je niet direct naar een mental coach stapt. Pas later, als je verschillende facetten van topsport onder de knie hebt (technische, fysiek, voedingspatroon etc.) , zullen mentale aspecten steeds belangrijker worden.
Maar ook de judoka die één keer in de week traint, de hardloper die wekelijks een blokje om loopt en de voetballer die in het vijfde team speelt. Voor beginners/recreanten is het leerzaam en leuk om al met mentale aspecten bezig te zijn. Hoe vroeger je kennismaakt met mentale aspecten, des te makkelijker je er later mee om kunt gaan. Ook jonge kinderen kunnen er al op een speelse manier mee aan de slag gaan.
Mythe 4
Mentale weerbaarheid is aangeboren
Ook deze gedachten is veel aanwezig bij mensen. Het is wel zo dat iedereen anders is. Elk individu heeft bepaalde fysieke en psychische eigenschappen, een soort van genetische aanleg. Daarnaast leer je gedurende je sportcarrière mentale vaardigheden.
Het is mogelijk om je mentale vaardigheden zelf te trainen, door de zo genoemde trial and error, om te kijken wat het beste werkt. Mentale training is een veel efficiëntere manier, dan op je eigen houtje alles te ervaren.
